Onderwijs, mooi joh!

Geplaatst op: 31 januari 2019

Vandaag ben ik op een basisschool, een mooie basisschool, midden in een wijk van een stad. Leerlingen komen wandelend en fietsend naar school. Sommige worden met de auto afgezet, kusje en door. Dan gaan de kinderen naar binnen, een wereld van onderwijs, waarin er weer een heel programma op hun wacht. Wat is dat voor sommige leerlingen toch lastig om te overzien, maar oh wat fijn als de juf aan het puzzelen gaat om het ook voor de leerling met ASS overzichtelijk te maken. Een programmaatje van de dag op zijn tafeltje geeft al zo veel rust. Een kleine aanpassingen met positief resultaat.

 

Na de fruitpauze was ik in groep 1-2. Er is een speelhoek met het thema Ziekenhuis ingericht. Er is een laboratorium, waar kinderen heel zorgvuldig met een pincet erwtjes en mais korreltjes als echte medicijnen in de potjes aan het verdelen zijn. Er zit een kleutertje geduldig op een bankje in “de wachtkamer” een boekje te lezen totdat hij aan de beurt is bij de dokter. De dokter is ondertussen zijn patiënt nauwkeurig aan het onderzoeken met alle voorwerpen die er in de hoek liggen. Één jongetje is 20 minuten bezig om een compleet dokterspak aan te trekken. Handschoenen, slofjes, doktersjas, haarnetje, mondkapje, veiligheidsbril, het valt allemaal niet mee als je vier bent om alles alleen aan te krijgen. Als hij in vol ornaat voorbij loopt vraag ik: “dokter, heeft u nog een operatie vanmiddag?” Zegt hij, terwijl hij zijn mondkapje af doet: “ik ben het, Bram… verkleed als dokter…”. Onderwijs, mooi joh!

 

Vanmiddag rennen de leerlingen van groep 3 over de gangen. Ze moeten letters zoeken, woorden vormen en wanneer ze alle letters gevonden hebben krijgen ze hun letterdiploma. “Ik heb de O, ik heb de O!!!” klinkt het op de gang. Wel dertig minuten giert het enthousiasme door de gangen. Op de gang zijn ook de leerlingen van groep 7 aan het werken op de computer. Zij zijn een werkstuk aan het maken, toch hebben ze tijd om de leerlingen uit groep 3 een handje te helpen.

 

Het is 15.00uur, de zoemer gaat, de leerlingen dwarrelen de school uit. Weer een dag voorbij,  weer een dag mogen leren.

 

Nu is er tijd om in gesprek te gaan met de docenten van een leerling van groep 6. Er is zorg voor hem, in zijn ontwikkeling is er weinig vooruitgang te zien. Is deze leerling aan het overleven? Wat kunnen we nog meer doen dan dat we al doen? Iedere docent wil graag een plek maken waar elk kind tot leren kan komen. Wat is het toch lastig wanneer je zo je best doet en je nog niet het gewenste resultaat ziet. Wanneer zowel de leerling als de school heel hard aan het werken zijn. Hard aan het werken voor een fijne dag. Wat houden we dan in stand? Dan moeten we ons afvragen of dat deze onderwijsplek nog steeds de juiste is voor deze leerling. Hoe moeilijk is dat voor school om te beseffen, hoe moeilijk is dat voor ouders om dit te erkennen? Het is een lastig proces waarin iedereen uiteindelijk het beste wil voor het kind.

 

De school is een plek waar wordt ontdekt, gedeeld, gespeeld, geleerd, waar wordt gevierd en gezorgd….. onderwijs, mooi joh!